Bang voor de dood? Dat is opzich niet zo heel gek, maar nogal nutteloos om over te stressen aangezien je meestal geen idee hebt wanneer het einde eraan komt. Onderzoekers van de Queen’s University hebben ontdekt dat een korte test van vijf minuten op een speciale loopband kan bepalen wanneer je sterft. Ja, ze zeggen het!
De studie onder leiding van onderzoeker Louise de Lannoy kan het risico op mortaliteit specificeren, onafhankelijk van traditionele factoren zoals gewicht, leeftijd, bloeddruk, rookstatus, diabetes, cholesterol en familiegenetica.
De procedure zelf staat bekend als een maximale conditietest die wordt uitgevoerd op een loopband waarbij de maximale helling gestaag wordt verhoogd tot een punt waarop de deelnemer niet langer kan doorgaan. De test die in de afgelopen jaren overweldigend bewijs heeft ontvangen voor de effectiviteit ervan, wordt vaak over het hoofd gezien in medische klinieken vanwege de tijdrovende opzet, waarbij patiënten zich ook nog eens erg ongemakkelijk voelen.
De Queen’s University-onderzoeker nam dit maximale fitnessconcept en verkortte het verder om er een submaximale conditietest van te maken die even effectief is voor het vaststellen van voortijdige sterfte.
Dus wat heb je eraan te weten hoeveel juice je nog over hebt? “Deze studie toont aan dat de risicokoppeling met submaximale fitheid vergelijkbaar is met die van maximale fitheid, wat erop duidt dat de submaximale conditietest, die minder dan een derde van de tijd van een maximale fitheidstest vereist, niet vereist dat de patiënt haar maximum effort bereikt. Inspanning is een pragmatisch alternatief voor maximale fitheidstests voor het beoordelen van mortaliteitsrisico’s in klinische settings”, aldus De Lannoy.
“Submaximale fitheid voorspelde sterfterisico’s die de traditionele risicofactoren overstijgen en daarom biedt deze test informatie die het patiëntenbeheer beïnvloedt en verbetert.” Kortom: door het bepalen wanneer je ongeveer zou sterven, kan je ermee aan de slag gaan om dit allemaal net even wat uit te stellen.
De conclusie van dit resultaat werd gebaseerd op basis van gegevens van 6.106 mannen en vrouwen. De proefpersonen werden gevolgd van 1974-2002 via hun submaximale testprestaties in de loop van de tijd in relatie tot de dood.
